Το προφίλ των American Pitbull Terrier (AMPT)

Σκύλοι πιστοί σύντροφοι, χαρακτηρίζονται σαν low profile μέσα και έξω από το σπίτι (όταν δεν τους χρειάζεσαι περνούν απαρατήρητοι), χωρίς να διεκδικούν το ενδιαφέρον των οικείων τους ενόσω τo απολαμβάνουν οποτεδήποτε τους το προσφέρουν. Οι αρσενικοί είναι αρκετά ανεξάρτητοι στην περίπτωση που δεν εκπαιδευτούν σωστά και, κυρίως, εάν δεν τους αναθέσουμε κάποια εργασία όπως σωματική δεξιοτεχνία (agility), προστασία του χώρου και κυρίως της οικογένειάς τους, την οποία και έμφυτα εμφανίζουν. Χαρακτηρίζονται περισσότερο ως σκύλοι σωματοφυλακής παρά φύλαξης χώρου.

Στην Αμερική έφτασαν οι σκύλοι αυτοί στα τέλη του 19ου αιώνα από την Ιρλανδία. Τα Ιρλανδέζικα αυτά σκυλιά, μικρά σε μέγεθος με τη γνωστή κόκκινη μύτη (rednose), το τεράστιο πείσμα και τη μεγάλη μαχητικότητα που τα διακρίνει, τα “πάντρεψαν” με τα δικά τους AmericanBulldogs για να τους δώσουν όγκο και δημιούργησαν τα AMPT. To πρώτο αμερικάνικο εκτροφείο είναι το ευρέως γνωστό “Corvinos”, του ιδρυτή JoeCorvino, στα τέλη του 1800, όπου μάλιστα ένα σκυλί του πήρε το βαθμό του λοχία στον 1ο παγκόσμιο πόλεμο σώζοντας έναν Αμερικανό στρατιώτη από το θάνατο.

Είναι φιλικοί με όλους τους ανθρώπους από ένστικτο και πρέπει να μεγαλώσουν και να εκπαιδευτούν πολύ προσεκτικά ώστε να μετατραπούν σε φύλακες χώρου, κυρίως περιορισμένου (εντός διαμερίσματος). Τα θηλυκά είναι πιο εξαρτημένα από την οικογένεια και ως εκ τούτου πολύ πιο εύχρηστα ακόμη και χωρίς εκπαίδευση. Πολλές εργαζόμενες οικογένειες έχουν αναθέσει την προστασία των παιδιών τους, ακόμη και νηπίων σε σκύλους αυτής της φυλής. Η καταγωγή τους σαν σκύλοι θηρευτές και συλλήπτες μεγάλων τριχωτών θηραμάτων και οικόσιτων μεγάλων ζωών, όπως ταύρων κ.α., τους έχει εφοδιάσει με μεγάλη σωματική ικανότητα αλλά πάνω από όλα με απύθμενο ψυχικό σθένος.

Χαρακτηριστικά, όταν ο άνθρωπος φροντίσει να τα αξιοποιήσει, δημιουργεί ένα σκύλο τέλειο σύντροφο, υπομονετικό, “καλό πολίτη” μέσα στον κόσμο αλλά και μια “πυρηνική κεφαλή” σε αποτελεσματικότητα εναντίον κάθε εχθρικής απειλής. Μεγάλη φυσικά η ευθύνη κάθε ιδιοκτήτη και χειριστή ενός τέτοιου σκύλου, που ενθουσιάζεται να συμμετάσχει σε οποιοδήποτε αποστολή ακόμη και αυτοκτονίας, προκειμένου να σώσει τη ζωή των ανθρώπων που αγαπά.

Η πολυχρηστικότητα της συγκεκριμένης φυλής, ωστόσο, είναι ξακουστή κυρίως στην πατρίδα της και δυστυχώς όχι στη δική μας χώρα. Πρώτοι σε διαγωνισμούς Schtzhund, συγκέντρωσης κοπαδιών, έρευνας και διάσωσης (search and rescue) από σεισμούς και γεωφυσικές καταστροφές, αλλά και σκύλοι θεραπείας (therapy dogs).

Προέρχεται από το Μολοσσό (Μάστιφ-σκύλος για Πόλεμο). Προφανέστατα ενόσω εμφανίζει κατά κύριο λόγο την πλειονότητα των ομοιοτήτων με τους σημερινούς Μολοσσούς σκύλους, διαθέτει και ένα μικρό αριθμό διαφορών από αυτούς, όπως το μικρότερο μέγεθος και η μεγαλύτερη αντοχή-ευελιξία. Επίσης, έχει σα φυσικό αντίπαλο του το μεγάλο θήραμα (ταύρος-αγριόχοιρος-άλογο). Το μικρό μέγεθος του, σε συνδυασμό με την ευελιξία του, τον καθιστά ιδανικό στην αποφυγή των οπλών και των κεράτων του ταύρου, καθότι προέρχεται από τα bulldogs του μεσαίωνα -“bullenbeissers” αποκαλούντο στην κεντρική Ευρώπη και στην ευρύτερη Βρετανία (βόρεια Ευρώπη) εκ παραφθοράς του «bitter», δηλαδή σκύλος σύλληψης-, υπήρξε σα δαγκωτής του ταύρου. Έπρεπε να καταφέρει να αρπάξει τον ταύρο από τη μουσούδα (μύτη) ώστε να τον συγκρατήσει επιτοπίως, με σκοπό οι άνθρωποι-χωρικοί να τον προφτάσουν και να τον σκοτώσουν, γλυτώνοντας από τη λιμοκτονία και την πείνα που τους μάστιζε. Καταλαβαίνουμε λοιπόν το δύσκολο και επικίνδυνο της αποστολής τους. Πως δηλαδή ο σκύλος των 30 kg σταματά τον γίγαντα των 500 και περισσοτέρων αφηνιασμένων μυϊκών κιλών.

Αργότερα ο σκύλος χρησιμοποιήθηκε σαν σκύλος συλλήπτης σε οικόσιτα κοπάδια έναντι ατίθασων και επιθετικών βοοειδών η ζωών που προσπαθούσαν να ξεφύγουν από την ανθρώπινη επιτήρηση. Τέλος, χρησιμοποιηθήκαν και σε αγώνες εναντίον ταύρου σε αρένα για θέαμα του «φιλοθεάμονος κοινού», αλλά και μέχρι τις ημέρες μας σε αντίστοιχα θεάματα εναντίον αρκούδας, π.χ. στο Πακιστάν, Αφγανιστάν κλπ. Δυστυχώς στο πέρασμα των αιώνων χρησιμοποιηθήκαν και σε κυνομαχίες έως και στις μέρες μας, πράγμα που κάθε σώφρων άνθρωπος είναι εναντίον, με αποτέλεσμα τη λανθάνουσα αρνητική οπτική στη φυλή αυτή από πολλούς.

Υπάρχουν αναγεννησιακοί πίνακες που απεικονίζουν τα bulldogs ή “bullenbeissers” του Μεσαίωνα σε κυνήγι αγριόχοιρου και πραγματικά δε θυμίζουν σε τίποτα ούτε το Βoxer, ούτε το Αγγλικό Βulldog, ούτε το American Βulldog, ούτε το bullterrier αλλά αμιγώς το μοντέρνο American Pitbull Terrier. O όρος terrier κατ' ουσία δεν έχει ουσιαστική συμμετοχή στη φυλή που αναφερόμαστε και αποδεδειγμένα προσετέθη ώστε οι κανόνες του UKC να δεχθούν να το καταγράψουν στα μητρώα του (καθότι εγγράφονταν μονό οι κυνηγετικές φυλές και αυτά θεωρούντο ιδανικοί σκύλοι στο κυνήγι του Ρακούν). Ίσως υπήρχαν ελάχιστες προσμίξεις με το παλαιό ιρλανδικό terrier πριν από 2 αιώνες και από αυτές τις γραμμές να προέρχονται τα ιδιαιτέρως μικρόσωμα δείγματα κάτω των 20 kg.